8.1.1 Alleenstaande minderjarige vreemdeling

In het Unierecht wordt in verschillende richtlijnen gedefinieerd wat wordt verstaan onder een ‘minderjarige’: een minderjarige is een onderdaan van een derde land of een staatloze die jonger is dan 18 jaar (zie artikel 2, sub l, Procedurerichtlijn, artikel 2, sub k, Kwalificatierichtlijn).

In de Vreemdelingenwet, het Vreemdelingenbesluit en de Vreemdelingencirculaire is geen definitie opgenomen van de term ‘alleenstaande minderjarige vreemdeling’. Dit is wel het geval in de Regeling verstrekkingen asielzoekers: ‘een asielzoeker die de leeftijd van 18 jaar nog niet heeft bereikt en die zonder begeleiding of verzorging van een ouder of voogd in Nederland verblijft’.

Hoewel er in de Nederlandse asielpraktijk gesproken wordt over een ‘alleenstaande minderjarige vreemdeling’ (amv), wordt in het Unierecht^[1] een andere term gebruikt: ‘niet-begeleide minderjarige’. De Kwalificatierichtlijn geeft daaraan de volgende definitie: ‘een minderjarige die zonder begeleiding van een voor hem hetzij wettelijk, hetzij volgens de praktijk van de betrokken lidstaat verantwoordelijke volwassene op het grondgebied van de lidstaten aankomt, zo lang hij niet daadwerkelijk onder de hoede van een dergelijke volwassene is gesteld; ook vallen onder deze definitie minderjarigen die, nadat zij het grondgebied van de lidstaten zijn binnengekomen, zonder begeleiding zijn komen te verkeren’. Omdat de term ‘alleenstaande minderjarige vreemdeling’ nog steeds in het Nederlandse beleid wordt gehanteerd, zal deze term in dit hoofdstuk worden gebruikt.

Als een minderjarige wordt begeleid door een persoon die zegt de (pleeg- of adoptie)ouder van het kind te zijn, wordt hier pas van uit gegaan als dit onderbouwd is door authentieke documentatie. Totdat dit is vastgesteld, zal de minderjarige nog als alleenstaande minderjarige worden beschouwd.