7.4.1 Beoordelen onderdelen van het voornemen

Tijdens de bespreking van het voornemen (en daarna bij het opstellen van de zienswijze) ga je in op de verschillende onderdelen van het voornemen. Het voornemen bevat een overzicht van de relevante feiten, welke 1F-misdrijven de IND aan de cliënt tegenwerpt, welke bepaling(en) van artikel 1F (dus onder a, b en/of c) de IND tegenwerpt en een overzicht van de vorm(en) van ‘personal’ en van ‘knowing participation’ die de IND aan de cliënt tegenwerpt. Ter motivering verwijst de IND vaak naar verschillende bronnen. Controleer alle bronnen op betrouwbaarheid, op tijdsbestek (soms zien ze niet op de relevante periode waarin de 1F-gedragingen zouden hebben plaatsgevonden) en controleer ook of ze op de juiste organisatie/afdeling en/of op het juiste orgaan zien.

Bij ‘knowing participation’ die wordt gelinkt aan het feit dat je cliënt heeft gewerkt bij een organisatie waarvan de IND moet aantonen dat deze organisatie op systematische wijze of op grote schaal zich schuldig heeft gemaakt aan misdrijven die genoemd worden in artikel 1F, dan zal de IND ook in het voornemen onder verwijzing naar bronnen moeten motiveren dat de organisatie zich inderdaad op systematische en/of op grote schaal schuldig heeft gemaakt aan misdrijven genoemd in artikel 1F. De bronnen ter motivering hiervan moeten op het relevante tijdsbestek zien waarin de cliënt de 1F-misdrijven zou hebben gepleegd.

Indien de IND ‘personal participation’ in de vorm van faciliteren in het voornemen tegenwerpt, zal de IND ook deugdelijk moeten motiveren waarom sprake is van een wezenlijke bijdrage aan een 1F-misdrijf. De handeling van de cliënt mag niet in een te ver verwijderd verband staan. Indien van toepassing zal de IND ook ingaan op de vrijwaringsgronden. Betrek daarbij ook goed de voorwaarden uit de Vc en jurisprudentie. In het voornemen neemt de IND ook op of artikel 3 EVRM zich tegen uitzetting verzet.

Verder zal de IND in het voornemen benoemen dat de aanvraag kennelijk ongegrond zal worden verklaard op grond van artikel 30b lid 1 onder j Vw, omdat de IND van mening is dat de cliënt vanwege artikel 1F op ernstige gronden een gevaar vormt voor de openbare orde.

Daarnaast zal de IND in het voornemen ingaan op het terugkeerbesluit waarbij de cliënt zal worden opgedragen de EU onmiddellijk te verlaten en terug te keren naar het in het terugkeerbesluit genoemde land vanwege het gevaar voor de openbare orde dat hij vormt door de 1F-tegenwerping. Indien artikel 3 EVRM zich verzet tegen uitzetting naar het land van herkomst, kan de cliënt niet terugkeren naar het land van herkomst.^[21] De IND kan vervolgens nog beoordelen of er een derde land is waarnaar de cliënt kan terugkeren. Als dat er ook niet is, kan geen terugkeerbesluit worden opgelegd.^[22]

Tot slot neemt de IND in het voornemen op dat vanwege de 1F-tegenwerping de cliënt een ernstige bedreiging voor de openbare orde vormt en daarom een inreisverbod voor de duur van tien jaar wordt opgelegd.^[23] Indien geen terugkeerbesluit kan worden opgelegd omdat artikel 3 EVRM zich verzet tegen uitzetting naar het land van herkomst en er geen derde is land waarnaar de cliënt kan vertrekken, kan geen inreisverbod worden opgelegd.^[24]