7.1.3 ‘Knowing participation'

‘Knowing participation’ kent volgens het beleid drie verschillende vormen:

• De vreemdeling heeft gewerkt bij een organisatie waarvan de IND heeft aangetoond dat deze organisatie op systematische wijze en/of op grote schaal zich schuldig heeft gemaakt aan misdrijven die genoemd worden in artikel 1F.
• De vreemdeling heeft behoord tot een groep die door de Minister is aangewezen als groep, waarop in de regel artikel 1F Vluchtelingenverdrag van toepassing is.
• De vreemdeling heeft deelgenomen aan handelingen, waarvan hij wist of had moeten weten dat het misdrijven betrof zoals bedoeld in artikel 1F Vluchtelingenverdrag.^[15]

Bij de eerste vorm, ‘gewerkt bij een organisatie, waarvan de IND heeft aangetoond dat deze organisatie op systematische wijze en/of op grote schaal zich schuldig heeft gemaakt aan misdrijven die genoemd worden in artikel 1F’, moet de IND aantonen op basis van landeninformatie dat de organisatie waar de cliënt heeft gewerkt zich op systematische of wijdverbreide wijze schuldig heeft gemaakt aan 1F-misdrijven.

Voor de tweede vorm is een ambtsbericht van het ministerie van Buitenlandse Zaken vereist waaruit volgt dat een categorie van personen (vaak in een bepaalde rang/positie) zich schuldig heeft gemaakt aan 1F-misdrijven. Vervolgens baseert de IND op dit ambtsbericht beleid waarin de IND bepaalt dat aan die categorie personen in de regel artikel 1F wordt tegengeworpen. In het landgebonden asielbeleid is dit opgenomen. Bekijk dus ook het landgebonden asielbeleid of hiervan sprake is en of de cliënt mogelijk tot zo’n categorie hoort (zie gelijke uitleg bij deze vorm onder ‘personal participation’).

Bij de derde vorm baseert de IND zich vaak op de eigen verklaringen van de cliënt en/of de landeninformatie

Bij de eerste twee vormen toetst de IND verder of de cliënt een uitzondering vormt op de regel dat hij wetenschap gehad heeft of had moeten hebben van het plegen van de misdrijven. Dan is sprake van een ‘significante uitzondering’ en geen sprake van ‘knowing participation’.

Bij ‘knowing partcipation’ speelt ook de leeftijd van de cliënt toen hij de handelingen verrichte. Als de cliënt tijdens de vermoede 1F misdrijven nog geen 15 jaar oud was, neemt de IND geen ‘knowing participation’ aan.^[16] Als de cliënt tussen 15 en 18 jaar oud was, dan betrekt de IND alle feiten en omstandigheden in haar onderzoek om te bepalen of de cliënt wist of had moeten weten van de misdrijven.^[17] Als het gaat om een kindsoldaat dan is een niet-limitatieve opsomming van omstandigheden die de IND meeweegt in de Vc te vinden.^[18] Kijk goed of de IND alle feiten en omstandigheden die ook naar jouw mening van belang zijn daadwerkelijk kenbaar in het onderzoek betrekt.