7.1.2 ‘Personal and knowing participation-test’

De vraag of de cliënt verantwoordelijk kan worden gehouden voor (een van de) 1Fmisdrijven, wordt door de IND beantwoord aan de hand van de uit de Canadese jurisprudentie afkomstige ‘personal and knowing participation-test’.^[10] Dit zijn de deelnemingsvorm (‘personal participation’) en de wetenschapsvorm (‘knowing participation’).^[11] Je gaat op basis van de verschillende vormen van ‘personal and knowing participation’ na of er in het dossier indicaties zijn dat bij de cliënt sprake kan zijn van (meer dan) één van de verschillende vormen van ‘personal’ en van ‘knowing’ ‘participation’. Dit zijn cumulatieve vereisten.

‘Personal participation’

‘Personal participation’ kent volgens het beleid vier verschillende vormen:

• zelf plegen;
• opdracht gegeven tot - onder zijn verantwoordelijkheid is een misdrijf als bedoeld in artikel 1F gepleegd;
• faciliteren;
• tot een groep behoren die de Staat heeft aangewezen als groep die in de regel artikel 1F tegengeworpen krijgt.^[12]

Bij de eerste vorm, ‘zelf plegen’, gaat het erom of de vreemdeling zelf het misdrijf heeft gepleegd. Bij de tweede vorm, ‘opdracht gegeven tot’ of ‘onder zijn verantwoordelijk’ is een 1F-misdrijf gepleegd, moet de vreemdeling een leidinggevende positie hebben gehad en/of effectieve controle hebben gehad over ondergeschikten.^[13] Dit is een belangrijk vereiste voor deze categorie om van toepassing te kunnen zijn. Bij de derde vorm, ‘faciliteren’, gaat het om de vraag of de cliënt door zijn handelen/nalaten een wezenlijke bijdrage heeft geleverd aan een 1F-misdrijf. Daarvan kan sprake zijn als de bijdrage een effect heeft gehad op het begaan van het misdrijf én het misdrijf hoogstwaarschijnlijk niet op dezelfde wijze had plaatsgevonden indien niemand de rol van de vreemdeling had vervuld of indien de vreemdeling gebruik had gemaakt van mogelijkheden om het misdrijf te voorkomen.

Ook als de cliënt een beperkte rol heeft gehad in het begaan van het 1F-misdrijf, kan nog steeds sprake zijn van faciliteren van het misdrijf.^[14] Voor de vierde vorm, ‘het behoren tot een groep waarop in de regel artikel 1F wordt toegepast’, is een ambtsbericht van het ministerie van Buitenlandse Zaken vereist waaruit volgt dat een categorie van personen (vaak in een bepaalde rang/positie) zich schuldig heeft gemaakt aan 1F misdrijven. Vervolgens baseert de IND op dit ambtsbericht beleid waarin de IND bepaalt dat aan die categorie personen in de regel artikel 1F wordt tegengeworpen. In het landgebonden asielbeleid is dit opgenomen. Bekijk dus ook het landgebonden asielbeleid of hiervan sprake is en of de cliënt mogelijk tot zo’n categorie hoort.